Sanığın yasak nitelikte mermi bulundurma suçundan, 6136 sayılı Yasanın 13/son ve 5237 sayılı TCY’nın 62. maddeleri uyarınca 25 gün hapis ve 375 YTL adli para cezasıyla cezalan¬dırılmasına, hükmedilen hapis cezasının 50/1-a maddesi uyarınca günlüğü 20 YTL’den paraya çevrilerek, 500 YTL adli para cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin, Sultandağı Asliye Ceza Mahkemesince verilen 15.02.2007 gün ve 58-16 sayılı hüküm, sanık tarafından temyiz edil¬mekle, dosyayı inceleyen Yargıtay 8. Ceza Dairesince 18.06.2009 gün  ve 6162-9317 sayı ile;
 “Hükümden sonra yürürlüğe giren 5728 sayılı Kanunun 562. maddesiyle değişik 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231. maddesindeki koşulların varlığı halinde, hükmün açıklanmasının geri bırakılması yönünde mahkemesince değerlendirme yapılması zorunlu¬luğu” bulunduğundan sair yönleri incelenmeksizin bozulmuştur.
Yargıtay C.Başsavcılığınca 13.07.2009 gün ve 182180 sayı ile;
 Sanık hakkında hükmedilen adli para cezasının kesin nitelikte bulunduğu, gerekçesiyle itiraz yasa yoluna başvurularak, Özel Daire kararının kaldırılması ve sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CYUY’nın 317. maddesi uyarınca reddine karar verilmesi talep olunmuştur.
Dosya Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Sanığın yasak nitelikte silah mermisi bulundurduğu kabul edilerek, 6136 sayılı Yasanın 13/son ve 5237 sayılı TCY’nın 62. maddeleri uyarınca 25 gün hapis ve 375 YTL adli para cezasıyla cezalandırılmasına, hükmedilen hapis cezasının 5237 sayılı TCY’nın 50/1-a maddesi uyarınca günlüğü 20 YTL’den paraya çevrilerek, 500 YTL adli para cezasıyla cezalandırılmasına karar verilen olayda, çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, bir suç nedeniyle hükmedilen 500 YTL ve 375 YTL adli para cezalarının temyiz yeteneğinin bulunup bulunmadığı noktasında toplan¬maktadır.
Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 10.03.2009  gün ve 43-56 sayılı kararı ile  yerleşmiş kararlarında vurgulandığı üzere, 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi gereğince halen uygulanma zorunluluğu bulunan 1412 sayılı CYUY’nın 305. maddesi uyarınca, ceza mahke¬mesince verilen hükümler temyiz yasa¬yoluna tabidir.
Ancak;
1 - İkimilyar liraya kadar (ikimilyar dahil) para cezalarına dair olan hükümler,
2 - Yukarı sınırı onmilyar lirayı geçmeyen para cezasını gerektiren suçlardan dolayı verilen beraat hükümleri,
3 - Bu Kanun ile sair kanunlarda kesin olduğu yazılı bulunan hükümler,
Kesin olup, bu hükümler hakkında temyiz yasa yoluna başvurulamaz.
5271 sayılı Yasanın 223 ve 1412 sayılı CYUY’nın 305. maddeleri ile yargısal kararlarda varılan ilkeler dikkate alındığında, 647 sayılı Yasanın 4. maddesi uygulanmak suretiyle tayin edilen sonuç adli para cezasının miktarına bakılmaksızın, maddedeki “Bu hükmün uygulanması kanun yolla¬rına başvurmada engel teşkil etmez” düzenlemesi uyarınca temyiz yeteneği bulunmakta ise de, benzer düzenlemeye yer verilmemesi nedeniyle 5237 sayılı TCY’nın 50 veya 52. maddeleri uygulanmak suretiyle hükmolunan ve başkaca herhangi bir hak kısıtlaması doğurmayan 2000 liraya kadar (2000 lira dahil) adli para cezasına ilişkin mahkûmiyet hükümleri kesin nitelikte olup bu hükümlere karşı temyiz yasa yoluna başvurulamaz.
Somut olay bu kapsamda değerlendirildiğinde, 6136 sayılı Yasanın 13/son ve 5237 sayılı TCY’nın 62 ve 50/1-a maddeleri uyarınca 25 gün hapse karşılık seçenek yaptırım olarak hükmedilen 500 YTL adli para cezası ile doğrudan hükmedilen 375 YTL adli para cezalarına ilişkin hüküm,  5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CYUY’nın 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup hükmün temyiz yeteneği bulunma¬maktadır.
Bu itibarla Yargıtay C.Başsavcılığının itirazının kabulü ile Özel Daire bozma kararının kaldırılmasına ve 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CYUY’nın 317. maddesi uyarınca sanığın temyiz isteminin reddine karar verilmelidir.
SONUÇ  :
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay C.Başsavcılığı itirazının KABULÜNE,
2- Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 18.06.2009 gün ve 6162-9317 sayılı bozma kararının KALDIRILMASINA,
3- Sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8 ve 1412 sayılı CYUY’nın 317. maddeleri uyarınca REDDİNE,
4- Dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİİNE, 06.10.2009 günü yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.