Sanık M.....B....’un, maktûl Ö.....B....."ı hafif haksız tahrik altında kasten öldürme, A....O....B...., Z....B.... ve Y....B....’ı öldürmeye teşebbüs suçlarından “

“765 sayılı TCY’nın 448, 51/1 ve 59. maddeleri uyarınca 15 yıl ağır hapis cezasıyla cezalandırılmasına,…

…765 sayılı TCY’nın 71 ve 77/1. maddeleri uyarınca kasten öldürme ve kasten öldürmeye teşebbüs suçlarından verilen cezaların 36 yıl ağır hapis cezası olarak içtimaına, 765 sayılı TCY’nın 31. ve 33. maddelerinin uygulanmasına”

” ilişkin, O.... Ağır Ceza Mahkemesince 12.07.2004 gün ve 54-45 sayı verilip res’en temyize tabi olan hükmün, sanık müdafii ile tüm katılanlar vekilleri tarafından da temyiz edilmesi üzerine, dosya Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 23.06.2005 gün ve 176451 sayı ile, 5320 sayılı Yasanın 8/2. maddesi uyarınca lehe yasa değerlendirmesi yapılması için iade edilmiş, O.... Ağır Ceza Mahkemesince 29.09.2005 gün ve 38-16 sayı ile, 765 sayılı TCY’sı uyarınca kurulan hükmün 5237 sayılı TCY’sı uyarınca kurulacak hükümden daha lehe olacağı kanaatine varılarak yine aynı hüküm verilmiştir.

Res’en temyize tabi olmakla birlikte, sanık müdafii ve tüm katılanlar vekilince temyiz edilen bu hüküm ise Yargıtay 1. Ceza Dairesince 20.11.2006 gün ve 2452-5032 sayı ile usule ilişen nedenlerle sair yönleri incelenmeksizin bozulmuş, bozma üzerine yapılan yargılama sonunda, O..... Ağır Ceza Mahkemesince 15.02.2007 gün ve 72-20 sayı ile bu kez tahrikin ağır düzeyde olduğu kabul edilmek ve lehe Yasanın tespitinde sanık hakkında 4 ayrı suçtan verilen cezaların toplamına itibar edilmek suretiyle; sanığın, maktûl Ö....’ı ağır tahrik altında kasten öldürme eyleminden “

“5237 sayılı TCY’nın 81, 29 ve 62. maddeleri uyarınca 12 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak mahrumiyetine”

” hükmedilmiş, sanık müdafii ile tüm katılanlar vekili tarafından temyiz edilen hüküm, Yargıtay 1. Ceza Dairesince 03.06.2008 gün ve 174-4619 sayı ile “

“hak mahrumiyetlerine ilişkin husus”

” düzeltilmek suretiyle onanmıştır.

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 12.02.2009 gün ve 268153 sayı ile olağanüstü itiraz yasa yoluna başvurularak; “

“lehe Yasanın her suç için ayrı ayrı değerlendirilmesi gerektiği ve bu durumda ağır tahrik altında kasten öldürme suçu açısından 765 sayılı TCY’sı uyarınca yapılacak uygulamanın daha lehe olacağı”

” gerekçesiyle, Özel Daire onama kararının anılan suç yönünden kaldırılmasına karar verilmesi talep edilmiştir.

Dosya Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle, Yargıtay Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA

CEZA GENEL KURULU KARARI

İnceleme; sanık M....B.... hakkında, maktûl Ö....B....’ı kasten öldürme suçundan kurulan hükme hasren yapılmıştır.

Özel Daire ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı arasındaki uyuşmazlık; maktûl Ö....B....’ın öldürülmesi eyleminden verilen hükümle ilgili olarak lehe Yasanın belirlenme yöntemine ilişkindir.

İncelenen dosya içeriğinden;

Sanık hakkında aynı olay sırasında maktûl Ö....B...’ı kasten öldürmek, mağdurlar A.... O...B... ve Y....B... ile mağdure Z.... B...’ı da kasten öldürmeye teşebbüs suçlarından kamu davası açıldığı,

Direnme kararında; sanığın, ağır tahrik altında kasten öldürme ve üç ayrı kasten öldürmeye teşebbüs suçunu işlediği kabul edilerek dört ayrı suçtan hüküm tesis edildiği,

Anlaşılmaktadır.

Olayımızla ilgili sorun ise, lehe Yasanın belirlenmesi sırasında ortaya çıkmıştır.

Hükmün gerekçesi incelendiğinde, sanık hakkında;

765 sayılı Yasa uyarınca uygulama yapılması halinde, ağır tahrik nedeniyle 1/2 indirim oranı benimsenmek suretiyle,

Kasten öldürme suçundan, 448, 51/2 ve 59. maddeler uyarınca 10 yıl hapis,

Kasten öldürmeye teşebbüs suçlarının her birinden, 448, 62, 51/2 ve 59. maddeler uyarınca 6 yıl 8 ay hapis,

İçtimaen 30 yıl hapis cezasına hükmedilmesi gerekeceği;

5237 sayılı Yasa uyarınca uygulama yapılması halinde ise; tahrik ve teşebbüs hükümlerinin uygulanmasında Yerel Mahkemece yapılması öngörülen indirimler de nazara alınarak,

Kasten öldürme suçundan, 81, 29 ve 62. maddeler uyarınca 12 yıl 6 ay hapis,

Kasten öldürmeye teşebbüs suçlarının, (meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığı gözetilmek suretiyle)

Birinden, 81, 35, 29 ve 62. maddeler uyarınca 6 yıl 3 ay,

İkincisinden, 81, 35, 29 ve 62. maddeler uyarınca 4 yıl 2 ay,

Üçüncüsünden ise, 81, 35, 29 ve 62. maddeler uyarınca 3 yıl 9 ay,

Hapis cezalarına hükmedilmesi gerekecektir.

Bu durumda, 4 suçun toplam cezası nazara alındığında, 5237 sayılı TCY’sı uyarınca yapılacak uygulamanın, 765 sayılı TCY’na göre yapılacak uygulamadan daha lehe olduğu sonucuna varılmış ve sanık hakkında incelemeye gelen kasten öldürme suçundan hüküm verilirken 5237 sayılı TCY’na göre ceza tayini yoluna gidilmiştir.

Oysa, ilkeleri Ceza Genel Kurulu’nun 17.04.2007 gün ve 32-97 sayılı kararında belirtildiği üzere, lehe yasa belirlenmesinde toplam cezanın değil her bir suç yönünden yapılacak değerlendirme sonunda bulunacak müstakil cezanın dikkate alınması yasal zorunluluktur. Zira, bu kabul 5252 sayılı Yasanın 9/3. maddesi ve 23.02.1938 gün ve 23/9 sayılı İçtihadı Birleştirme Karanının da doğal sonucudur.

Açıklanan nedenle; sanık hakkında, ağır tahrik altında kasten öldürme suçu yönünden, daha lehe olduğu açıkça anlaşılan 765 sayılı TCY yerine toplam ceza dikkate alınmak suretiyle 5237 sayılı TCY’sı uyarınca ceza tayin edilmesi hukuka aykırıdır.

Bu itibarla, itirazın kabulüne, kasten öldürme suçuyla ilgili Özel Daire onama kararının kaldırılmasına, aynı suçla ilgili Yerel Mahkeme hükmünün bozulmasına ve dosyanın yerel mahkemeye gönderilmesine karar verilmelidir.

SONUÇ :

Açıklanan nedenlerle;

1- Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının KABULÜNE,

2- Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 03.06.2008 gün ve 174-4619 sayılı onama kararının, maktul Ö....B.....’a karşı işlenen kasten öldürme suçuna ilişkin olan bölümünün KALDIRILMASINA,

3- O.... Ağır Ceza Mahkemesinin 15.02.2007 gün ve 72-20 sayılı hükmünün, maktûl Ö.....B....’a karşı işlenen kasten öldürme suçu yönünden BOZULMASINA,

4- Dosyanın, O..... Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 23.06.2009 günü oybirliği ile karar verildi.