Kasten öldürme suçuna teşebbüsten sanık T...K...’nın, 5237 sayılı TCY"nın 81/1, 35/1-2, 29/1 ve 62. maddeleri uyarınca 9 yıl 4 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna ve hükmolunan hapis cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ilişkin, Silifke Ağır Ceza Mahkemesince verilen 28.09.2009 gün ve 169-293 sayılı hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 1. Ceza Dairesince 15.02.2011 gün ve 7415-717 sayı ile onanmasına karar verilmiştir.
Yargıtay C.Başsavcılığı ise 04.07.2011 gün ve 2011/209541 sayı ile;
“…5237 sayılı TCY lehe kabul edilerek uygulama yapıldığı hallerde 5237 sayılı TCY"nın 58. maddesi uyarınca cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilemeyeceği” görüşüyle itiraz yasa yoluna başvurarak, Özel Daire kararının kaldırılmasına ve yerel mahkeme hükmünün düzeltilerek onanmasına karar verilmesi isteminde bulunmuştur.
Dosya Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Özel Daire ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, 25.05.2004 tarihinde işlenen kasten öldürme suçuna teşebbüsten hüküm kurulurken, 5237 sayılı TCY’nın lehe olduğunun kabul edilmesi halinde, sanık hakkında aynı Yasanın 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanması olanağının bulunup bulunmadığının belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya içeriğine göre;
Yargılama konusu suçun 25.05.2004 tarihinde işlendiği,
Sanığın adli sicil kaydında, Mut Asliye Ceza Mahkemesince 25.04.2000 gün ve 221-90 sayı ile 765 sayılı Yasanın 266/1, 59 ve 647 sayılı Yasanın 4. maddeleri uyarınca verilmiş 1.516.666 Lira ağır para cezasına ilişkin, 27.06.2000 tarihinde kesinleşip, 16.04.2004 tarihinde infaz edilmiş geçmiş hükümlülüğün bulunduğu,
Yerel mahkemece hüküm kurulurken, suç tarihinden sonra yürürlüğe giren 5237 sayılı TCY hükümleri lehe kabul edilerek uygulama yapıldığı ve sanığın sabıkasında yer alan hükümlülük tekerrüre esas alınarak cezasının 5237 sayılı TCY’nın 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verildiği,
Anlaşılmaktadır.
5237 sayılı TCY’nın suçta tekerrürü düzenleyen 58. maddesinin 6. fıkrasında, tekerrür halinde hükmolunacak cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirileceği, ayrıca cezanın infazından sonra da denetimli serbestlik tedbirinin uygulanacağı belirtilmiştir.
Mükerrirlere özgü infaz rejimi ise, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Yasa’nın 108. maddesinde düzenlenmiş ve bunlar hakkında koşullu salıverilme süresi, süreli hapis cezasında cezanın dörtte üçü olarak belirtilmek suretiyle infaz koşulları ağırlaştırılmıştır.
765 sayılı TCY’nda cezanın artırım nedeni olarak öngörülmüş iken, yeni sistemde koşullu salıverilme süresini de etkileyecek şekilde bir infaz rejimi kurumu olarak düzenlenmiş olan “suçta tekerrüre” ilişkin hükümlerin 01 Haziran 2005 tarihinden önce işlenmiş suçlarla ilgili olarak 5237 sayılı TCY’nın lehe kabul edilmesi suretiyle yapılan uygulamalarda, aleyhe düzenleme içermesi ve infazı ilgilendirmesi nedeniyle uygulama olanağı bulunmamaktadır.
Ceza Genel Kurulunun 08.04.2008 gün ve 57-74 sayılı kararında da belirtildiği üzere; 5237 sayılı TCY’nın 58. maddesi uyarınca kişinin mükerrir sayılması için ilk hükmün kesinleşmesinden sonra ikinci suçun 01 Haziran 2005 tarihinden sonra işlenmesi yeterli olup, ilk suçun 01 Haziran 2005 tarihinden önce veya sonra işlenmesinin herhangi bir önemi yoktur. İkinci suçun 01 Haziran 2005 tarihinden önce işlendiği durumlarda ise 58. maddenin uygulanmasına olanak bulunmamaktadır.
Bu nedenlerle; 25.05.2004 tarihinde işlenen kasten öldürme suçuna teşebbüsten hüküm kurulurken 5237 sayılı TCY hükümleri lehe kabul edilerek yapılan uygulamada, suç tarihinde yürürlükte bulunmayan, aleyhe olan ve infazı ilgilendiren 58. maddenin uygulama olanağı bulunmadığından yerel mahkeme hükmünün bozulması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay C.Başsavcılığı itirazının kabulü ile Özel Daire onama kararının kaldırılmasına ve yerel mahkeme hükmünün, sanık hakkında koşulları bulunmayan 5237 sayılı TCY’nın 58. maddesinin uygulanması isabetsizliğinden bozulmasına, ancak hükümdeki hukuka aykırılık konusunda 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CYUY’nın 322. maddesi uyarınca karar verilmesi olanaklı bulunduğundan, TCY’nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısmın çıkartılması suretiyle hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay C. Başsavcılığı itirazının KABULÜNE,
2- Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 15.02.2011 gün ve 7415-717 sayılı onama kararının KALDIRILMASINA,
3- Silifke Ağır Ceza Mahkemesinin 28.09.2009 gün ve 169-293 sayılı hükmünün;
Sanık hakkında 5237 sayılı Yasanın mükerrirlere özgü infaz rejimini düzenleyen 58. maddesinin uygulanamayacağının gözetilmemesi isabetsizliğinden BOZULMASINA,
Ancak, bu aykırılık yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi gereğince halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CYUY’nın 322. maddesi uyarınca karar verilmesi mümkün bulunduğundan, sanık hakkında 5237 sayılı Yasanın 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
4- Dosyanın mahalline iadesi için Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİİNE, 11.10.2011 günü yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.

Esas No : Karar No : İtirazname :
2011/1-179 2011/211 2011/209541
Yargıtay Dairesi : 1. Ceza Dairesi
Mahkemesi : SİLİFKE Ağır Ceza
Günü : 28.09.2009
Sayısı : 169-293

Kasten öldürme suçuna teşebbüsten sanık T...K...’nın, 5237 sayılı TCY"nın 81/1, 35/1-2, 29/1 ve 62. maddeleri uyarınca 9 yıl 4 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna ve hükmolunan hapis cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ilişkin, Silifke Ağır Ceza Mahkemesince verilen 28.09.2009 gün ve 169-293 sayılı hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 1. Ceza Dairesince 15.02.2011 gün ve 7415-717 sayı ile onanmasına karar verilmiştir.
Yargıtay C.Başsavcılığı ise 04.07.2011 gün ve 2011/209541 sayı ile;
“…5237 sayılı TCY lehe kabul edilerek uygulama yapıldığı hallerde 5237 sayılı TCY"nın 58. maddesi uyarınca cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilemeyeceği” görüşüyle itiraz yasa yoluna başvurarak, Özel Daire kararının kaldırılmasına ve yerel mahkeme hükmünün düzeltilerek onanmasına karar verilmesi isteminde bulunmuştur.
Dosya Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Özel Daire ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, 25.05.2004 tarihinde işlenen kasten öldürme suçuna teşebbüsten hüküm kurulurken, 5237 sayılı TCY’nın lehe olduğunun kabul edilmesi halinde, sanık hakkında aynı Yasanın 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanması olanağının bulunup bulunmadığının belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya içeriğine göre;
Yargılama konusu suçun 25.05.2004 tarihinde işlendiği,
Sanığın adli sicil kaydında, Mut Asliye Ceza Mahkemesince 25.04.2000 gün ve 221-90 sayı ile 765 sayılı Yasanın 266/1, 59 ve 647 sayılı Yasanın 4. maddeleri uyarınca verilmiş 1.516.666 Lira ağır para cezasına ilişkin, 27.06.2000 tarihinde kesinleşip, 16.04.2004 tarihinde infaz edilmiş geçmiş hükümlülüğün bulunduğu,
Yerel mahkemece hüküm kurulurken, suç tarihinden sonra yürürlüğe giren 5237 sayılı TCY hükümleri lehe kabul edilerek uygulama yapıldığı ve sanığın sabıkasında yer alan hükümlülük tekerrüre esas alınarak cezasının 5237 sayılı TCY’nın 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verildiği,
Anlaşılmaktadır.
5237 sayılı TCY’nın suçta tekerrürü düzenleyen 58. maddesinin 6. fıkrasında, tekerrür halinde hükmolunacak cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirileceği, ayrıca cezanın infazından sonra da denetimli serbestlik tedbirinin uygulanacağı belirtilmiştir.
Mükerrirlere özgü infaz rejimi ise, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Yasa’nın 108. maddesinde düzenlenmiş ve bunlar hakkında koşullu salıverilme süresi, süreli hapis cezasında cezanın dörtte üçü olarak belirtilmek suretiyle infaz koşulları ağırlaştırılmıştır.
765 sayılı TCY’nda cezanın artırım nedeni olarak öngörülmüş iken, yeni sistemde koşullu salıverilme süresini de etkileyecek şekilde bir infaz rejimi kurumu olarak düzenlenmiş olan “suçta tekerrüre” ilişkin hükümlerin 01 Haziran 2005 tarihinden önce işlenmiş suçlarla ilgili olarak 5237 sayılı TCY’nın lehe kabul edilmesi suretiyle yapılan uygulamalarda, aleyhe düzenleme içermesi ve infazı ilgilendirmesi nedeniyle uygulama olanağı bulunmamaktadır.
Ceza Genel Kurulunun 08.04.2008 gün ve 57-74 sayılı kararında da belirtildiği üzere; 5237 sayılı TCY’nın 58. maddesi uyarınca kişinin mükerrir sayılması için ilk hükmün kesinleşmesinden sonra ikinci suçun 01 Haziran 2005 tarihinden sonra işlenmesi yeterli olup, ilk suçun 01 Haziran 2005 tarihinden önce veya sonra işlenmesinin herhangi bir önemi yoktur. İkinci suçun 01 Haziran 2005 tarihinden önce işlendiği durumlarda ise 58. maddenin uygulanmasına olanak bulunmamaktadır.
Bu nedenlerle; 25.05.2004 tarihinde işlenen kasten öldürme suçuna teşebbüsten hüküm kurulurken 5237 sayılı TCY hükümleri lehe kabul edilerek yapılan uygulamada, suç tarihinde yürürlükte bulunmayan, aleyhe olan ve infazı ilgilendiren 58. maddenin uygulama olanağı bulunmadığından yerel mahkeme hükmünün bozulması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay C.Başsavcılığı itirazının kabulü ile Özel Daire onama kararının kaldırılmasına ve yerel mahkeme hükmünün, sanık hakkında koşulları bulunmayan 5237 sayılı TCY’nın 58. maddesinin uygulanması isabetsizliğinden bozulmasına, ancak hükümdeki hukuka aykırılık konusunda 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CYUY’nın 322. maddesi uyarınca karar verilmesi olanaklı bulunduğundan, TCY’nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısmın çıkartılması suretiyle hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay C. Başsavcılığı itirazının KABULÜNE,
2- Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 15.02.2011 gün ve 7415-717 sayılı onama kararının KALDIRILMASINA,
3- Silifke Ağır Ceza Mahkemesinin 28.09.2009 gün ve 169-293 sayılı hükmünün;
Sanık hakkında 5237 sayılı Yasanın mükerrirlere özgü infaz rejimini düzenleyen 58. maddesinin uygulanamayacağının gözetilmemesi isabetsizliğinden BOZULMASINA,
Ancak, bu aykırılık yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi gereğince halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CYUY’nın 322. maddesi uyarınca karar verilmesi mümkün bulunduğundan, sanık hakkında 5237 sayılı Yasanın 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
4- Dosyanın mahalline iadesi için Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİİNE, 11.10.2011 günü yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.