Hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal suçlarından sanık Y.Ç.ın, 5237 sayılı TCY"nın 142/1-b maddesi uyarınca iki kez 3 yıl hapis, aynı Yasanın 116/1. maddesi uyarınca 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve tekerrüre esas sabıkası bulunduğundan hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına ilişkin, Ayvalık 2. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 14.12.2006 gün ve 367-172 sayılı hükmün sanık müdafii ve üst Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine, dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 03.06.2008 gün ve 13922-12285 sayı ile;
“…1) Sanıklar M. Y.ve Y.Ç.hakkında 5237 sayılı Yasanın 58/6-7. maddesinin uygulanmasına esas alınan eski hükümlüklerinin karar yerinde gösterilmemesi,
2) 5237 sayılı TCK.nun 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun koşullu salıverme tarihine kadar süreceğinin gözetilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması” isabetsizliklerinden hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda 27.01.2009 gün ve 488-28 sayı ile; sanığın 5237 sayılı TCY"nın 142/1-b maddesi uyarınca iki kez 3 yıl hapis, aynı Yasanın 116/1. maddesi uyarınca 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve tekerrüre esas sabıkası bulunduğundan, hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına ilişkin olarak verilen kararın, sanık ve müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine, dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 02.12.2010 gün ve 2465-19209 sayı ile;
“Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye, uyulan bozmaya ve Hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak ;
Yargılama giderlerinin her bir sanığın sebep olduğu tutar kadar ayrı ayrı yükletilmesi gerektiği gözetilmeden, CMK’nun 326/2. maddesine aykırı olarak ‘müteselsilen alınmasına’ karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık Y.Ç.ile sanıklar Y.Ç. ve M. Y. savunmanının temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle istem gibi bozulmasına, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasındaki yargılama giderlerinin sanıklardan ‘müteselsilen alınmasına’ kelimelerini çıkartılmak suretiyle yerine, ‘sanıkların sarfına neden oldukları yargılama giderlerinin ayrı ayrı alınmasına’ cümlesinin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün düzeltilerek onanmasına” karar verilmiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı ise, 21.03.2011 gün ve 115513 sayı ile;
“5237 sayılı TCK’nun 58. maddesinin 5. fıkrası uyarınca 765 sayılı TCK’nun 55/3. maddesinin uygulandığı ilamın tekerrüre esas alınmasına olanak yoktur. Mahkemece tekerrüre esas alınan Aydın 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 29.06.2005 tarih 2005/144-267 sayılı kararında sanığın 15-18 yaş grubu içinde olması ve 31/3. maddesinin uygulanmış olması nedeniyle bu hükmün tekerrüre esas alınamayacağı, adli sicil kaydında bulunan diğer mahkumiyetlerde de yaş küçüklüğü nedeniyle indirim yapıldığı, uygulanma olanağı bulunmadığı” görüşüyle itiraz yasa yoluna başvurarak, Özel Daire düzeltilerek onama kararının kaldırılmasına, yerel mahkeme kararının hüküm fıkrasından “5237 sayılı TCY’nun 58. maddesinin uygulanmasına” ilişkin bölümün çıkartılması suretiyle düzeltilerek onanmasına karar verilmesi isteminde bulunmuştur.
Dosya Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Yargıtay C.Başsavcılığı itirazının kapsamına göre, inceleme sanık Y.Ç. hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal suçlarından kurulan hükümlerle sınırlı olarak yapılmıştır.
Özel Daire ile Yargıtay C.Başsavcılığı arasındaki uyuşmazlık, sanık hakkında 5237 sayılı TCY’nın 58. maddesinin uygulanma koşullarının bulunup bulunmadığının belirlenmesine ilişkindir.
5237 sayılı TCY’nın 58. maddesinin 4. fıkrasında tekerrüre esas alınamayacak suçlar belirtildikten sonra, 5. fıkrasında; “Fiili işlediği sırada onsekiz yaşını doldurmamış olan kişilerin işlediği suçlar dolayısıyla tekerrür hükümleri”nin uygulanamayacağı hükmüne yer verilmiştir.
Bu fıkra hükmüne göre, failin, eylemini gerçekleştirildiği tarihte onsekiz yaşından küçük olması halinde, hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması olanaksızdır. Bu nedenle ister tekerrüre esas alınacak, isterse tekerrür uygulaması yapılacak hükme konu suçun, fail tarafından onsekiz yaşından önce işlenmiş olması halinde artık hakkında tekerrür hükümleri uygulanamayacaktır.
Sanık Y. Ç.ın, adli sicil kaydında, dört adet sabıka kaydının yer aldığı görülmektedir. Bunlar;
1- 02.05.2000 tarihinde işlediği hırsızlık suçundan dolayı, 765 sayılı TCY’nın 491/ilk, 522/1, 59/2, 2253 sayılı Yasanın 12/2, 647 sayılı Yasanın 4. ve 6. maddeleri uyarınca 152.100.000 Lira ağır para cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin, 26.03.2001 tarihinde kesinleşmiş Aydın Sulh Ceza Mahkemesinin 26.02.2001 gün ve 526-181 sayılı ilamı,
2- 05.06.2003 tarihinde işlediği yağma suçundan dolayı, 5237 sayılı TCY’nın 149/1- a-h, 150/2, 31/3 ve 62. maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin, 05.10.2005 tarihinde kesinleşmiş Aydın 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 29.06.2005 gün ve 144-267 sayılı ilamı,
3- 23.12.2002 tarihinde işlediği hırsızlık suçundan dolayı, 765 sayılı TCY’nın 491/1, 61, 522, 55/3, 59, 40 ve 647 sayılı Yasanın 4. maddeleri uyarınca 1.286.814.000 Lira ağır para cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin, 03.05.2004 tarihinde kesinleşmiş Aydın 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 05.03.2003 gün ve 998-115 sayılı ilamı,
4- 12.04.2000 tarihinde işlediği söz atma suçundan dolayı, 765 sayılı TCY’nın 421/1, 2253 sayılı Yasanın 12/2 ve 647 sayılı Yasanın 4. maddeleri uyarınca 273.780.000 Lira ağır para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin, 20.03.2003 tarihinde kesinleşmiş Aydın Sulh Ceza Mahkemesinin 20.02.2003 gün ve 909-91 sayılı ilamıdır.
Görüldüğü gibi, sanığın adli sicil kaydında yer alan kararların her birinde 18 yaşından küçük olması nedeniyle, hakkında 765 sayılı TCY’nın 55/3, 5237 sayılı TCY’nın 31/3 ya da 2253 sayılı Yasanın 12/2. maddeleri uygulanmıştır. Yerel mahkemece tekerrüre esas alınan Aydın 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 29.06.2005 gün ve 144-267 sayılı ilamı ile adli sicil kaydında yer alan diğer hükümlülüklere konu suçlar sanık tarafından 18 yaşını tamamlamadan işlendiğinden, sanık hakkında 5237 sayılı TCY’nın 58. maddesinin uygulanma koşulları bulunmamaktadır.
Diğer taraftan, Özel Daire düzelterek onama kararında da belirtildiği üzere, 5271 sayılı CYY’nın 326. maddesinin ikinci fıkrasında düzenlenen, “İştirak halinde işlenmiş bir suç nedeniyle mahkûm edilmiş olanlara, sebebiyet verdikleri yargılama giderleri ayrı ayrı yükletilir” hükmü uyarınca, yerel mahkeme hükmünde her bir sanığın sebep olduğu yargılama giderinin ayrı ayrı yükletilmesi gerekirken, “sanıklardan müteselsilen alınmasına” karar verildiği görülmektedir.
Bu nedenlerle, 5237 sayılı TCY’nın 149/1- a-h, 150/2, 31/3 ve 62. maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin, Aydın 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 29.06.2005 gün ve 144-267 sayılı ilamı tekerrüre esas alınarak sanık hakkında TCY’nın 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına ve yargılama giderlerinin sanıklardan müteselsilen alınmasına ilişkin yerel mahkeme hükmü ile bu hükmün yalnızca yargılama gideri yönünden düzeltilmek suretiyle onanmasına ilişkin Özel Daire kararı isabetli bulunmamaktadır.
Bu itibarla, Yargıtay C.Başsavcılığı itirazının kabulü ile Özel Daire düzeltilerek onama kararının kaldırılmasına ve yerel mahkeme hükmünün bozulmasına, ancak bu hususlar yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CYUY’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, yerel mahkeme hükmünden “mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına” ilişkin bölümünün çıkartılması ve hüküm fıkrasındaki “yargılama giderlerinin sanıklardan müteselsilen alınmasına” ibaresi çıkarılarak yerine, “sanıkların sarfına neden oldukları yargılama giderlerinin ayrı ayrı alınmasına” cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan yerel mahkeme hükmünün düzeltilerek onanmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay C. Başsavcılığı itirazının KABULÜNE,
2-Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 02.12.2010 gün ve 2465-19209 sayılı kararının KALDIRILMASINA,
3- Ayvalık 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 27.01.2009 gün ve 488-28 sayılı kararının, sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması koşuları bulunmadığı dikkate alınmadan, 5237 sayılı TCY’nın 58. maddesinin uygulanması ve yargılama giderlerinin sanıklardan müteselsilen alınmasına karar verilmesi isabetsizliklerinden BOZULMASINA,
Ancak, bozma nedenleri yeni bir yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca, halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CYUY’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak ;
a-) Hüküm fıkrasından, sanık hakkında 5237 sayılı TCY’nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılması,
b-) Hüküm fıkrasındaki “yargılama giderlerinin sanıklardan müteselsilen alınmasına” ibaresi çıkarılarak yerine, “sanıkların sarfına neden oldukları yargılama giderlerinin ayrı ayrı alınmasına” cümlesinin eklenmesi,
Suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
4- Dosyanın, mahalline gönderilmek üzere, Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİİNE, 03.05.2011 günü yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.