MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanıkların, müştekinin etrafı çevrili, kapısı olan cami avlusunda bulunan şadırvana astığı ceketinin cebinden içerisinde kimlik, banka ve kredi kartlarının bulunduğu cüzdanını çalması şeklinde gerçekleşen eylemlerinin, 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden aynı kanunun 142/1-a maddesi ile hüküm kurulması, her iki bentte öngörülen cezaların alt ve üst sınırlarının aynı olması nedeniyle sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamış, sanıklar hakkında tekerrüre esas alınan mahkumiyetlerine konu suçun 5237 sayılı TCK"nın 141/1 maddesinde yazılı hırsızlık suçlarına ait olduğu ve CMK"nın 253. maddesinde 6763 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonrası uzlaşma kapsamına alındığının ve sanıkların başka da tekerrüre esas alınabilecek sabıkaları olmadığının anlaşılması karşısında, öncelikle tekerrüre esas alınan bu ilamlar yönünden uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanıklar hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması gerekip gerekmediğinin değerlendirilmesinin ve 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 08/01/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.