Uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan sanık D. K.ın, 5237 sayılı TCY’nın 188/3, 192/3 ve 62. maddeleri uyarınca 3 yıl 4 ay hapis ve 1660 YTL adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin, Malatya 1. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 24.10.2008 gün ve 163-468 sayılı hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosyayı inceleyen Yargıtay 10. Ceza Dairesince 16.07.2010 gün ve 21248-18459 sayı ile;
“Sanığın, diğer sanıkların eylemine iştirak ettiğine ilişkin mahkûmiyetine yeterli, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden atılı suçtan beraati yerine mahkûmiyetine karar verilmesi” isabetsizliğinden bozulmuştur.
Yerel mahkeme ise 23.11.2010 gün ve 304-313 sayı ile;
“…Sanıklardan N.U."nun açık kimlik bilgileri tespit edilemeyen D.ve M. isimli şahıslarla birlikte hareket ederek uyuşturucu nakledeceği istihbari bilgi olarak ele geçirildiği ve 23.02.2008 tarihli KOM. Şube Müdürlüğünce bu konuda rapor düzenlendiği akabinde Malatya C. Başsavcılığınca 23/02/2008 tarihinde arama kararı verildiği ve bu karar üzerine yapılan aramada sanıklardan N. ve D."un Adana İline götürmek istedikleri uyuşturucunun ele geçirildiği, ele geçirilen uyuşturucu üzerinde N. U."nun parmak izlerinin tespit edildiği, böylece buna dair ihbarın doğru olduğunun kanıtlandığı, yine sanık D."un trenin 4. kompartımanında ele geçirilen ve hazırlıkta hiçbir şekilde M. ve A. tarafından sahiplenilmeyen ancak duruşmada A.tarafından sahiplenilen uyuşturucuları sanıklar M. ve A. tarafından birlikte getirildiği ve bu suretle bu faillerin yakalanmasına hizmet ettiği dikkate alınarak, hakkında etkin pişmanlık hükümleri uygulanmıştır. Bu şekilde işlediği suç sabit görülen sanığın aşağıdaki şekilde cezalandırılması ve böylece mahkememizin bu sanık yönünden önceki kararında direnmesine karar verilmiştir ” gerekçesiyle önceki hükümde direnmiştir.
Bu hükmün de sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay C. Başsavcılığının 04.03.2011 gün ve 2011/99178 sayılı “bozma” istekli tebliğnamesiyle Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Sanıklar İ.K., A. I., M. T.hakkındaki uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan verilen hükümler Özel Dairece onanmak suretiyle ve sanık N. U. hakkında hüküm de temyiz edilmeksizin kesinleşmiş olması nedeniyle, inceleme sanık D.K. hakkındaki hükümle sınırlı olarak yapılmıştır.
Sanık D. K.’ın, uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan cezalandırılmasına karar verilen somut olayda, Yargıtay Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, sanığın atılı suçu işleyip işlemediğinin belirlenmesine ilişkindir.
Dosya içeriğinden;
23.02.2008 günlü olay yakalama ve el koyma tutanağına göre; istihbari çalışmalar sonucunda, açık kimliği belirlenen N. U.’nun uyuşturucu ticareti yaptığı, 23.02.2008 günü saat 16.00’da Diyarbakır’dan Adana İline hareket eden posta treniyle uyuşturucu madde götüreceği, yanında bulunan ve açık kimlikleri tespit edilemeyen D. ve M. adlı şahıslarla birlikte hareket ettiği yönünde bilgi edinilmesi üzerine, C.Başsavcılığı’ndan yazılı arama kararı alındığı, belirtilen tren Battalgazi İstasyonunda durduğunda tertibat alınarak trene binildiği, tren seyri seferi aksatılmadan makiniste haber verilerek arama işlemine başlandığı, 1. yolcu vagonunun 4. kompartımanında istihbari bilgiye göre ayrıntılı kimlik bilgileri elde edilen N., M., A.ve D.’un görüldüğü, M. ve A.’ın ekipleri görünce tedirgin olarak “biz diğer kompartımanda idik” diyerek çıkıp başka bir kompartımana geçmek istedikleri, tren şefine sorulunca, “dört kişi burada aynı kompartımanda yolculuk yapıyorlardı” demesi üzerine aramaya başlanıldığı, o sırada, A.’ın içinde 2 adet sim kart ve bir telefon bataryası olan kağıt mendil poşetini yere attığı, A.’ın üst aramasında ayrıca bir batarya ve sim kartı bulunmayan bir cep telefonunun da ele geçtiği, kompartımanın üst tarafındaki siyah bavul içindeki poşetlerde 8 paket halinde 4.660 gram esrarın ele geçtiği, bu sırada N.’in, “esrarların ele geçtiği bu valiz M. ve A.’ındır, onlar tarafından kompartımana getirildi” dediği, N.’in üst aramasında, pantolon cebinde 1 paket halinde 4 gram esrarın ele geçtiği, ayrıca yine üzerinde, “göndericisi N., alıcısı kendisi” ibaresi yazılı bulunan 40 numaralı bagaj taşıma kağıdının ele geçmesi üzerine, Malatya Tren İstasyonu’na gelindiğinde tren bagajında arama yapıldığı, 40 numaralı bagaj taşıma fişinin ilgili olduğu beyaz çuval içinde 5 poşet halinde 23.490 gram esrarın ele geçtiği, bu şekilde iki ayrı yerde esrarın ele geçirildiği olay sonrası N., M., A. ve D.’nin yakalandıkları,
Malatya Olay Yeri İnceleme ve Kimlik Tespit Şube Müdürlüğü’nün 06.03.2008 tarihli raporuna göre, bagajda ele geçen esrar poşetlerini saran şeffaf koli bandı yapışkan iç yüzeyinde N.U.’nun, kompartımandaki valizde ele geçen poşetleri saran sarı koli bandı yapışkan yüzeyinde de İhsan Koyuncu’nun parmak izinin tespit edildiği, bunun üzerine İhsan ile ilgili soruşturmaya başlanıldığı, hakkında yakalama emri çıkarılan İhsan’ın kamu davası açıldıktan sonra yargılama aşamasında yakalandığı,
Sanık D.’un üst aramasında cep telefonu ya da sim kart ele geçmediği, adına kayıtlı bir telefonunun da tespit edilemediği,
Diğer sanıkların birbirleriyle görüşmelerini gösterir telefon arama kayıtlarına göre, olaydan önceki beş gün içinde A. ve M.’un 17 kez telefonla görüştüklerinin tespit edildiği, ancak telefonu ve görüşmesi olmayan sanık D.’un diğer sanıklarla irtibatının bu bağlamda belirlenemediği,
Anlaşılmaktadır.
Sanıkların yolcu biletlerinin numaraları, olay ve yakalama tutanağı ile üst arama tutanaklarında belirtilmektedir. Buna göre, sadece biletlerin verildiği tarih ile bilet numaraları tespit edilmekte, biletlerin düzenlendiği saat belirlenememektedir. Sanık D.’un 493098, N.’in 493099, A.’ın 493094, M.’un ise 493095 numaralı biletleri satın aldıkları, buna karşın sonu 96 ve 97 ile biten biletlerin kim tarafından alındığının belirlenemediği anlaşılmaktadır. Bu nedenle iddianamede yer alan “dört sanığın biletlerinin aynı gün birer dakika aralıklarla kesildiği” şeklindeki ibareyi doğrulayan bir bilgi dosya içeriğinde bulunmamaktadır.
Uyuşmazlık konusunun sağlıklı bir çözüme kavuşturulabilmesi bakımından, sanıkların savunmalarının karşılıklı olarak değerlendirilmesi, dosyadaki diğer maddi kanıtlarla karşılaştırılması gereklidir.
Sanık D. K., soruşturma ve kovuşturma aşamalarındaki savunmalarında benzer şekilde ve özetle; İl Sağlık Müdürlüğüne bağlı sağlık ocağında hizmetli olarak çalıştığını, devlet memuru olduğunu, olay günü teyzesinin oğlunun vefatı nedeniyle taziye için hafta sonu bir günlüğüne Adana’ya giderken diğer şahıslarla aynı kompartımanda yolculuk yaptıklarını, ele geçen esrarlarla bir ilgisinin olmadığını, kompartımandaki valizi A.ve M.’un getirdiklerini ve üst tarafa koyduklarını, zaten bu kişilerin polislerin geldiğini görünce kaçmaya çalıştıklarını, yine diğer kişi olan N. ile istasyonda bilet alırken karşılaştıklarında, kendisine çuval içinde yatağının olduğunu söylediğini ve orada bulunan birkaç şahısla birlikte çuvalı tren bagajına koyduklarını gördüğünü, içinde esrar olduğunu bilmediğini, ilgisi olmayıp yardım da etmediğini ve sabıka kaydının bulunmadığını bildirmiştir.
Hakkındaki mahkûmiyet hükmü temyiz edilmeyen sanık N. U. tüm aşamalarda benzer şekilde ve özetle; esrar kullanıcısı olduğunu, ancak kompartımandaki valiz içinde bulunan esrarın kendisine ait olmadığını, diğer sanıklar M.T. ve A.I.’ın birlikte trene binerken ellerinde bir valizin olduğunu, o valizden de esrar ele geçirildiğini, üzerinde ele geçen 4 gram esrar ile tren emanet bagajında ele geçen 41 kilogram esrarın kendisine ait olduğunu, kullanıcı olduğu için Lice İlçesinden çaldığını, kendi ihtiyacı için edindiği bu malı M.’de kayınpederinin evine götürüp tüketme niyetiyle yola çıktığını, günde 30 grama yakın esrar tükettiğini, sanık D.’la istasyonda tanıştıklarını, tesadüfen aynı kompartımanda yolculuk yaptıklarını, D.’un olan bitenden haberinin olmadığını, kendisine eşyasının olup olmadığını sorduğunda, ona “yatağım var ve tren bagajına koydum” dediğini ifade etmiştir.
Atılı suçu kabul etmeyen sanıklar A. I. ve M.T.soruşturma aşamasında ayrı ayrı, “kompartımandaki valizi biz getirmedik, maddelerle bizim bir ilgimiz yoktur, D.’la kompartımanda tanıştık, önceye dayalı bir tanışıklığımız yoktur” şeklinde anlatımda bulunmuşlar, yargılama aşamasında ise, valizdeki maddeyi sahiplenen A. I. özetle; ekonomik açıdan zor durumda kaldığı için K. D.’ye ait esrarı taşımayı kabul ettiğini, arkadaşı M.’un bir ilgisinin olmadığını, D.’la da trende tanıştıklarını ifade etmiştir. Sanık M. T. da uyuşturucu madde ile ilgisinin olmadığını yinelemiştir.
Yargılama aşamasında yakalanan sanık İ. K. yerel mahkemece alınan savunmasında özetle; meyve ve sebze halinde çalıştığını, olayla ve ele geçen esrarlarla bir ilgisinin olmadığını, parmak izinin nasıl tespit edildiğini bilemediğini belirtmiş, sanık D. ile ilgili bir anlatımda bulunmamıştır.
Dosya içerisinde bulunan bilgi ve belgeler birlikte değerlendirildiğinde;
Kolluk görevlileri tarafından yapılan arama sonucunda iki ayrı yerde uyuşturucu madde ele geçmiş, kompartımanda ele geçen esrar nedeniyle sanıklar A. ve M. ile esrarın içinde bulunduğu poşetler üzerinde parmak izi tespit edilen sanık İhsan bu maddeden dolayı mahkûm edilmiş ve haklarındaki mahkûmiyet hükümleri Özel Dairece onanmak suretiyle kesinleşmiştir.
Yerel mahkemece, sanık D.’nin irtibatlı olduğu kabul edilen ve tren bagajındaki çuvalda ele geçen esrar sanık N. U. tarafından sahiplenilmiş, nitekim N.’in parmak izi poşetler üzerinde tespit edilmiştir. Olay ve yakalama tutanağı içeriğine göre de, bu uyuşturucu maddeye sanık N.’in üzerinden çıkan bagaj fişiyle ulaşılmıştır. Sanık N. hakkında yerel mahkemece verilen mahkûmiyet hükmü temyiz edilmeksizin kesinleşmiştir.
Sanık D.K. dışındaki diğer dört sanık, soruşturma ve kovuşturma aşamasındaki tüm anlatımlarında birbirleriyle tutarlı şekilde; sanık D.’u tanımadıklarını, aynı kompartımanda yolculuk yapmaları nedeniyle hatırladıklarını bildirmişlerdir. Sanıklardan N. ise, istasyonda karşılaştığı D.’a bagajda yatağının olduğunu söylediğini ve D.nin esrar ile ilgisinin olmadığını belirtmek suretiyle sanık D.’un savunmasını doğrulayacak şekilde beyanda bulunmuştur.
23.02.2008 günlü olay tutanağında belirtilen sanık D.hakkında elde edilen istihbari bilgiyi doğrulayacak şekilde, sanık N.ve diğer sanıklar A. ve M. ile birlikte yakalanmış olması sanık D.’un atılı suçu işlediği yolunda bir kanaat doğmasına neden olmakta ise de; istihbari bilgide sanık N.’e ait açık kimlik bilgilerine yer verilmesine karşın “D.ve M.” isimli kişilerin açık kimlik bilgilerinin ya da eşgal bilgisinin yer almaması, M. adlı kişinin yakalanamaması, bu istihbari bilginin ne şekilde elde edildiğine ilişkin bir açıklığın bulunmaması, sanık D.’un diğer sanıklar tarafından da doğrulanan birbiriyle uyumlu ve istikrarlı savunmaları, üzerinde herhangi bir uyuşturucu madde ele geçmemesi, uyuşturucu maddelerin konulduğu poşetlerde parmak izine rastlanmaması gibi tüm kanıtlar birlikte değerlendirildiğinde; sanığın atılı uyuşturucu madde ticareti yapma suçunu işlediği kuşku boyutunda kalmakta ve sübuta ermemektedir.
Ceza yargılamasının en önemli ilkelerinden biri olan “in dubio pro reo” yani “kuşkudan sanık yararlanır” kuralı uyarınca, sanığın bir suçtan cezalandırılmasının temel koşulu, suçun kuşkuya yer vermeyen bir kesinlikle ispat edilmesine bağlıdır. Gerçekleşme şekli kuşkulu ve tam olarak aydınlatılamamış olaylar ve iddialar sanığın aleyhine yorumlanarak mahkûmiyet hükmü kurulamaz. Ceza mahkûmiyeti, yargılama sürecinde toplanan kanıtların bir kısmına dayanılarak ve diğer bir kısmı gözardı edilerek ulaşılan olası kanıya değil, kesin ve açık bir ispata dayanmalıdır. Bu ispat, hiçbir kuşku ve başka türlü bir oluşa olanak vermeyecek açıklıkta olmalıdır. Yüksek de olsa bir olasılığa dayanılarak sanığı cezalandırmak, ceza yargılamasının en önemli amacı olan gerçeğe ulaşmadan, varsayıma dayalı olarak hüküm vermek anlamına gelir. O halde ceza yargılamasında mahkûmiyet, büyük veya küçük bir olasılığa değil, her türlü kuşkudan uzak bir kesinliğe dayanmalıdır. Adli hataların önüne geçilebilmesinin başka bir yolu da bulunmamaktadır.
Bu itibarla, sanığın atılı uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan cezalandırılmasına karar verilmesi isabetsiz olup, direnme hükmünün bozulmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Malatya 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 23.11.2010 gün ve 304-313 sayılı direnme hükmünün BOZULMASINA,
2- Dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİİNE, 26.04.2011 tarihinde yapılan müzakerede oybirliği ile karar verildi.