Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2021/4506 Esas 2022/2589 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Bir davada alacaklı 50.000 TL talep etmiş, bilirkişi tarafından alacağı 25.912,33 TL olarak hesaplanmıştır. İlk derece mahkemesi, davalının alacağı mahsup edilerek 13.931,00 TL alacak kabul edilmiştir. Davacı, reddedilen 36.069,00 TL için istinaf başvurusu yapmış, ancak Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi tarafından esastan reddedilmiştir. Temyiz başvurusu yapılmış, ancak kesinlik sınırı altında kaldığından reddedilmiştir. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri HMK 362/1-a, 6763 sayılı Kanun’un 42. maddesi, HMK’nın ek 1. maddesi, HMK 346/1 ve 366 ve 344. madde olarak belirtilmiştir. 2021 yılı için temyiz kesinlik sınırı 78.630,00 TL’dir.

MAHKEMESİ : Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
İLK DERECE MAHKEMESİ : Erzincan 2. Asliye Hukuk Mahkemesi (Ticaret Mahkemesi Sıfatıyla) KARAR

HMK 362/1-a maddesi ve 6763 sayılı Kanun’un 42. maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesinin miktar veya değeri kırkbin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararları verildiği anda kesin olup, temyiz edilemez. HMK’nın ek 1. madde gereğince bu miktar 2017 ve sonrası yıllarda her yıl yeniden değerlendirme oranında artırılacaktır. Bu hükümlere göre hesaplama yapıldığında Bölge Adliye Mahkemesi kararları yönünden 2021 yılı için temyiz kesinlik sınırı 78.630,00 TL’dir.
Yukarıda sözü edilen kurallar ve yapılan açıklamalarla birlikte değerlendirildiğinde; somut olayda fazlaya dair haklar saklı tutulmak sureti ile 50,000,00 TL’nin tahsili talep edilmiştir. İlk derece mahkemesince davacının bilirkişi raporu ile alacağı 25.912,33 TL olarak hesaplanmıştır. Bu miktardan davalı alacağı mahsup edilerek davanın 13.931,00 TL yönünden kısmen kabulüne karar verilmiştir. Red edilen 36.069,00 TL yönünden davacı istinaf başvurusunda bulunmuştur. Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesince esastan reddine karar verilmiş ve bu hükme karşı taraflar vekilince temyiz başvurusunda bulunulmuştur. Bu durumda temyiz başvurusu Bölge Adliye Mahkemesi kararı ile reddine karar verilen 36.069,00 TL için yapılmış olduğundan Bölge Adliye Mahkemesi kararı tarihine göre temyiz eden yönünden kesinlik sınırı altında kalmaktadır.
Temyiz dilekçesi, kanuni süre geçtikten sonra verilir veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi temyiz dilekçesinin reddine karar verir ve 344'üncü maddeye göre yatırılan giderden karşılanmak suretiyle ret kararını kendiliğinden ilgiliye tebliğ eder (HMK 346/1 ve 366). Temyiz edilen karar kesin olduğu halde bu konuda inceleme yapılıp karar verilmeksizin dosya Yargıtaya gönderilmiş ise 01.06.1990 tarih 1989/3 Esas, 1990/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince dosyanın mahalline çevrilmesine gerek olmaksızın Yargıtay tarafından da temyiz talebinin reddine karar verilebilir. Bu İçtihadı Birleştirme Kararı HUMK hükümleri nedeniyle verilmiş olsa da, HMK’daki benzer düzenlemeler de aynı yorum ve sonucu doğurduğu için HMK hükümlerine göre temyiz yönünden de uygulanması gerektiğinden temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle tarafların temyiz isteminin, Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi kararının miktar itibarıyla kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, 11.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.