Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/747 Esas 2022/1771 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen ve boşanma davasında maddi ve manevi tazminat miktarlarının değerlendirildiği bir kararın temyiz edildiği görülmektedir. Kararda, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya sebep olan kusur durumları, para değerinin alım gücü gibi faktörler dikkate alınarak davalı-davacı erkeğin yararına takdir edilen tazminatların daha uygun bir miktar olması gerektiği belirtilmektedir. Kararın Türk Medeni Kanunu'nun maddesi 174/1 ve 174/2 ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri hükümlerine uygun şekilde verilmediği ve bu nedenle bozulması gerektiği ifade edilmiştir. Kanun Maddeleri: Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi, 174/1 ve 174/2 maddeleri; Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri.

MAHKEMESİ : Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı kadın tarafından kusur belirlemesi, erkek yararına hükmedilen tazminatlar ve kendi tazminat taleplerinin reddi; davalı-karşı davacı erkek tarafından tazminat miktarı ve tazminat miktarlarında dava tarihinden itibaren faiz uygulanması gerektiğine yönelik temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve bozmanın kapsamı dışında kalarak kesinleşmiş olan yönlere ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinin artık mümkün bulunmamasına göre davacı-karşı davalı kadının tüm, davalı-karşı davacı erkeğin ise aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2- Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı-davacı erkek yararına takdir edilen maddî ve manevî tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükümleri dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî (TMK m. 174/1) ve manevî tazminat (TMK m. 174/2) takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen bölge adliye mahkemesi kararının yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple kararının ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden Dilek'ten alınmasına peşin alınan harcın mahsubuna ve 292.10 TL temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran ...'a geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi.24.02.2022(Prş.)