Esas No: 2022/193
Karar No: 2022/2550
Karar Tarihi: 17.03.2022
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/193 Esas 2022/2550 Karar Sayılı İlamı
2. Hukuk Dairesi 2022/193 E. , 2022/2550 K.Özet:
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi, bir boşanma davasında verilen kararın temyiz edilmesi sonucu incelemiş ve kararı bazı noktalarda bozmuştur. Tarafların ekonomik ve sosyal durumları, kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı gibi faktörler dikkate alınarak hükmedilen tazminat miktarı az bulunmuştur. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri göz önünde bulundurulduğunda daha uygun miktarda tazminat takdiri yapılması gerektiği belirtilmiştir. Kararın temyiz kapsamı dışında kalan diğer bölümleri ise onanmıştır. Mahkeme kararında detaylı olarak şu kanun maddeleri açıklanmıştır: Türk Medeni Kanunu'nun 174/1 ve 174/2 maddeleri, Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri ve Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından tazminatların miktarı ve nafaka talebinin reddi yönünden; davalı erkek tarafından ise kusur belirlemesi ve davacı kadın lehine hükmedilen tazminatlar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin tüm, davacı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddî ve manevî tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî (TMK m. 174/1) ve manevî (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2.bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, hükmün bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1.bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşagıdaki yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 292.10 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi .17.03.2022 (Per.)