Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/9311 Esas 2022/3099 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Adana Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen karşı dava ve birleşen dava kabul edilmiştir. Davalı-karşı davacı kadının yoksulluk nafakası talebi reddedilmiştir. Ancak tarafların ekonomik ve sosyal durumları, kusur dereceleri, alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırılar ve ihlal edilen menfaatler göz önünde bulundurularak maddi ve manevi tazminat miktarı az bulunmuştur. Bu nedenle, mahkeme kararı kaldırılmış ve ilk derece mahkemesi kararı bozulmuştur.
Türk Medeni Kanunu'nun 175. maddesi, yoksulluk nafakasının koşulları; 174/1 maddesi, maddi tazminatın koşulları; ve 174/2 maddesi, manevi tazminatın koşullarıdır.

MAHKEMESİ : Adana Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ :Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı erkek tarafından kadın tarafından açılan karşı davanın ve birleşen davanın kabulü, kusur belirlemesi, tazminatlar ve nafakalar yönünden; davalı-karşı davacı kadın tarafından ise kusur belirlemesi, tazminatlar ve nafakalar yönünden temyiz edilerek; temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması istenilmekle; duruşma için belirlenen 30/03/2022 günü duruşmalı temyiz eden davacı-karşı davalı ... vekili Av. ... ve karşı taraf temyiz eden davalı-karşı davacı ... vekili Av. ... geldiler. Gelenlerin konuşması dinlendikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre tarafların aşağıdaki bentler kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Toplanan deliller ve yapılan emniyet soruşturmasından davalı-karşı davacı kadının Adana İli Çukurova İlçesinde 1 adet evi, 1 adet aracı ve İstanbul İli Beşiktaş İlçesinde 1 adet evi ile emekli aylığının bulunduğu, davalı-karşı davacı kadının tespit edilen mali durumuna göre düzenli, sürekli ve yeterli geliri ile malvarlığı bulunduğu, boşanma nedeniyle yoksulluğa düşmeyeceği anlaşılmaktadır. Türk Medeni Kanununun 175. maddesi koşulları gerçekleşmediğinden, davalı-karşı davacı kadının yoksulluk nafakası isteğinin reddi gerekirken, davalı-karşı davacı kadın yararına yoksulluk nafakasına hükmedilmesi doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
3-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı-karşı davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 2. ve 3. bentte açıklanan sebeplerle bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, duruşma için takdir olunan 3.815 TL vekalet ücretinin ...'den alınarak ...'e verilmesine, 3.815 TL vekatlet ücretininde ...'den alınarak ...'ye verilmesine, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi.30.03.2022(Çar.)