Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/1923 Esas 2022/3155 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Boşanma davasında, davalı erkeğin kusur belirlemesi, kadın yararına hükmedilen maddi tazminat ve iştirak nafakaları yönünden verilen hüküm temyiz edilmiş. Kararda, dava dilekçesinin davalı erkeğe tebliğinin usûlsüz olduğu, ancak daha sonra tebligatın usûlünce yapıldığı belirtilmiş. Davalı erkeğin süresinden sonra sunulan cevap dilekçesi ve yoksulluk nafakası talebi konularında karar verilmesi gerektiği ifade edilmiş. Ayrıca, davalı erkeğin tazminat talebi konusunda da herhangi bir karar verilmemesi doğru olmadığı belirtilmiş. Kararda, TMK'nun 174/1-2 maddelerine değinilerek davalı erkeğin talebi hakkında hüküm kurulması gerektiği vurgulanmış. Sonuç olarak, hüküm bölümlerinin bir kısmının bozulması, diğer bir kısmının ise onanması kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri; Tebligat Kanunu 21/2 ve TMK'nun 174/1-2 maddeleri.

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı erkek tarafından kusur belirlemesi, kadın yararına hükmedilen maddi tazminat, hakkında hüküm kurulmayan kendi tazminat talepleri, iştirak nafakaları ve reddedilen kendi yoksulluk nafakası talebi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle her ne kadar bölge adliye mahkemesi karar gerekçesinde dava dilekçesinin davalı erkeğe tebliğinin usûlsüz olduğu, bu nedenle davalı tarafça sunulan 07.11.2017 tarihli ilk beyan dilekçesinin süresinde sunulan cevap dilekçesi olarak kabulünün gerektiği belirtilmiş ise de dava dilekçesinin davalı erkeğin bildirilen mernis adresine "Mernis" ibaresi yazılı olmadan tebliğe çıkartıldığının, tebligatın muhatabın taşındığından bahisle iade döndüğünün, mahkemece bu sefer aynı adrese "Mernis" ibaresiyle çıkartılan tebligatın Tebligat Kanunu 21/2 maddesi gereğince 07.04.2017 tarihinde usûlünce tebliğ edildiğinin, davalı tarafça süresinden sonra 07.11.2017 tarihinde cevap dilekçesi sunulduğunun anlaşılmasına göre, davalı erkeğin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yersizdir.
2-Yukarıda (1.) bentte açıklandığı üzere davalı erkek süresinden sonra cevap dilekçesi sunmuş, süresinden sonra verdiği 07.11.2017 tarihli bu dilekçe ile de lehine yoksulluk nafakası verilmesini talep etmiştir. Bu durumda davalı erkeğin süresinden sonra talep ettiği yoksulluk nafakası hakkında; karar verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerekirken, kesin hüküm oluşturacak şekilde talebin reddine kararı verilmesi doğru görülmemiş bozmayı gerektirmiştir.
3-Her ne kadar bölge adliye mahkemesi karar gerekçesinde davalı erkeğin yargılama aşamasında tazminat talebinde bulunmadığı, bu nedenle bu konuda ilk derece mahkemesince her hangi bir hüküm kurulmamasının doğru olduğu belirtilmiş ise de; davalı erkek vekili tahkikat aşamasında, Ankara Nöbetçi Aile Mahkemesi aracılığıyla sunduğu 20.02.2018 tarihli dilekçesi ile davacı taraftan TMK'nun 174/1-2 maddesi kapsamında 100.000,00 TL maddî, 100.000,00 TL manevî tazminat talep ettiklerini beyan etmiştir. Bu durumda davalı erkeğin tazminat talebi hakkında olumlu ya da olumsuz bir hüküm kurulmaması da doğru görülmemiş bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen bölge adliye mahkemesi hükmünün yukarıda (2.) ve (3.) bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozmanın kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple hükmün ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi.31.03.2022 (Per.)