Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/675 Esas 2022/3453 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Bir çift Arasında açılan boşanma davasında, kadının tamamen kusurlu olduğu belirlenerek erkeğin boşanma davası kabul edilir. Bu karara karşı yapılan temyizde, bölge adliye mahkemesi tarafından kadının da ağır kusurlu olduğu belirlenerek kadının davasının da kabulüne karar verilir. Ancak erkeğin boşanma davası kesinleştiğinden artık konusuz hale gelen kadının boşanma davası konusunda karar verilmesine yer olmadığına karar vermek gerekirken yanlış bir karar verilir. Bunun dışında, davalı-davacı kadının ziynet alacağına yönelik temyiz dilekçesi reddedilir. 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362. maddesi gereğince temyiz sınırının altında kalan 30.520 TL'lik ziynet alacağı talebinin kesin olduğu belirtilir. Kararda ayrıca temyizde yersiz görülen temyiz itirazlarına da yer verilir. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: HMK m. 362, HMK m. 370/2.

MAHKEMESİ : ...Bölge Adliye Mahkemesi ... Hukuk Dairesi


Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı erkek tarafından lehine hükmedilen tazminatların miktarı, kusur belirlemesi, kadının boşanma davasının kabulü ve kadın yararına hükmedilen tedbir nafakası yönünden; davalı-davacı kadın tarafından ise kusur belirlemesi, reddedilen boşanma davası, erkek yararına hükmedilen tazminatlar, tedbir nafakasının miktarı, yoksulluk nafakasının reddi, tazminat taleplerinin reddi ile ziynet alacağı davası yönünden
temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Bölge adliye mahkemesince reddine karar verilen ziynet alacağı talebi 30.520 TL olup karar tarihindeki kesinlik sınırı olan 78.630,00 TL'yi aşmadığından 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362. maddesi gereğince temyiz sınırının altında kaldığından ziynet alacağına ilişkin karar kesindir. Açıklanan sebeple, davalı-davacı kadının ziynet alacağına yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-davacı kadının tüm, davacı- davalı erkeğin ise aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
3-İlk derece mahkemesince karşılıklı açılan boşanma davalarının yapılan yargılaması sonucunda kadının tamamen kusurlu olduğu belirlenerek erkeğin boşanma davasının kabulü ile tarafların boşanmalarına ve ferilerine, kadının boşanma davasının ise reddine karar verilmiştir. Hüküm, davacı - davalı erkek tarafından lehine takdir edilen tazminatların miktarı ile birleşen davada kabul edilen ziynet alacağı davasına yönelik, davalı - davacı kadın tarafından ise kusur belirlemesi, erkek yararına hükmedilen tazminatlar ve kendi boşanma davasının tamamına yönelik istinaf edilmiş olup, istinaf incelemesi yapan bölge adliye mahkemesi tarafından kadının ağır kusurlu, erkeğin az da olsa kusurlu olduğu belirlenerek kadının davasının da kabulüne karar verilmiş; bu karara karşı taraflarca yukarıda belirtildiği şekilde temyiz yoluna başvurulmuştur. Yapılan yargılama ve toplanan delillerden, bölge adliye mahkemesince belirlenen ve gerçekleşen kusurlu davranışlarına göre erkeğin az da olsa kusurlu olması nedeniyle kadının davasının da kabulüne karar verilmesi gerektiğine dair belirleme doğru ise de; erkeğin boşanma davasında verilen boşanma hükmü istinaf edilmeyerek kesinleştiğinden kadının boşanma davasının artık konusu kalmamıştır. Bu durumda konusuz hale gelen kadının boşanma davasının esası hakkında karar verilmesine yer olmadığına dair karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde kabul hükmü kurulması doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir. Ne var ki; bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün bu yönden düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir (HMK m. 370/2).
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 3. bentte gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesinin gerekçeli kararının hüküm fıkrasının 3-B/1 bendinin hükümden tamamen çıkarılmasına,yerine “Davalı-davacı kadının boşanma davası konusuz kaldığından esas hakkında karar verilmesine yer olmadığına” yazılmasına, hükmün bu bölümünün DÜZELTİLEREK, temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, davalı-davacı kadının ziynet alacağı davasına yönelik temyiz dilekçesinin yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple REDDİNE, aşağıda yazılı harcın Elif'e yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 292.10 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran Tuncay'a geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine kesin olarak oy birliğiyle karar verildi. 11.04.2022 (Pzt.)