Esas No: 2022/2879
Karar No: 2022/5032
Karar Tarihi: 26.05.2022
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/2879 Esas 2022/5032 Karar Sayılı İlamı
2. Hukuk Dairesi 2022/2879 E. , 2022/5032 K."İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : ...Bölge Adliye Mahkemesi ... Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-davacı kadın tarafından kusurlu olduğunun tespitine karar verilmesi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Taraflar arasında görülen evlilik birliğinin temelinden sarsılması hukuki nedenine dayalı karşılıklı boşanma davalarının yargılaması sürerken, davacı-davalı erkek 31/03/2018 tarihinde ölmüş ve erkeğin mirasçıları davaya sağ kalan eşin kusurunun tespiti yönünden devam etmiştir. İlk derece mahkemesince, evlilik birliğinin ölüm ile sona erdiğinden bahisle, boşanma davaları hakkında karar verilmesine yer olmadığına ve sağ kalan eşin boşanmaya sebebiyet verecek derecede kusurlu olduğunun tespitine hükmedilmiştir. Bölge adliye mahkemesi, kadın eşin istinaf başvurusunu esastan reddetmiş ve hüküm kadın eş tarafından temyiz edilmiştir.
Bölge adliye mahkemesi kararında, sağ kalan kadın eşin ortak konutun anahtarlarını müteveffaya vermediği ve eşinin maaş kartını alarak ona günlük masrafları için para vermediğinden bahisle, boşanmaya sebebiyet verecek derecede kusurlu olduğuna hükmedilmiştir. Müteveffa eşin bildirmiş olduğu tanıklar çoğunlukla mirasçılar ve onların eşleri olup, kadının ortak hanenin anahtarlarını erkeğe vermediğini ve erkeğin eve giremeyip zor durumda kaldığını beyan etmişlerken; tarafların kat komşusu olan tanık Melek evin anahtarlarının dört beş yıldır kendisinde olduğunu, erkeğin bunu bildiğini, eğer zor durumda kalıp eve girememiş olsa anahtarı kendisinden isteyebileceğini ve yönetici olan diğer tanık Alican da erkeğin kendisinin arkadaşı olduğunu, gün içinde birlikte zaman geçirdiklerini ve erkeğin anahtarı ile evine girdiğini gördüğünü beyan etmiştir. Yine, müteveffa eşin bildirmiş olduğu tanıklar erkeğin maaş kartını kadının aldığını söylemişlerken, bina yöneticisi ve erkeğin arkadaşı olan tanık Alican gün içinde erkekle vakit geçirdiklerini, namaza gittiklerini, yanında her daim parası olduğunu ve bazen kendisinin bazen de müteveffanın çay ısmarlayıp ödeme yaptığını ve hiçbir zaman eşinden şikayetçi olmadığını beyan etmiştir. Tarafların tanık beyanları arasında sağ kalan kadın eşe kusur olarak yüklenen vakıalar konusunda çelişki olup, tarafsız ve görgüye dayalı beyanda bulunan kadın eşin tanık beyanlarına itibar edilmemesi doğru bulunmamıştır. Sağ kalan kadın eşin boşanmaya sebebiyet verecek derecece kusurlu bir davranışı ispatlanamadığından, yazılı şekilde hüküm tesisi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda gösterilen sebeplerle bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA; ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi.26.05.2022 (Prş.)